σήμερα ξεκίνησα καλά
δεν πονούσε το σώμα μου
ήμουν τόσο ελαφριά όσο ένα παιδάκι που έχει στην αγκαλιά του ένα κουτάβι
με θαύμαζα, αλήθεια
μετά βράδιασε
και έβρεξε πάνω στο μηχανάκι για το σπίτι
καθώς γυρνούσα βαριά κι ασήκωτη από μέσα
στο χωλ κρέμασα μαζί με τα κλειδιά και το μπουφάν το μοσχομυριστό απ' τους καπνούς
την καρδιά μου
δίπλα στον ρούτερ
προσπαθώντας να μη τη σύρω έτσι κενή μαζί μου στο κρεβάτι
με σκέπασα με ανασφάλειες
και βύθισα το μυαλό μου στο μαξιλάρι
για να ονειρευτώ
τα λόγια που δεν είπα
και τα χάδια που δεν έδωσα
είμαι μια ορφανή Γουίνι Δε Που
κίτρινη σα το χρυσάφι
αρκούδα στην κοψιά
που δε λέει να ξυπνήσει από τη χειμερία νάρκη της
και να βάλει χέρι στο βάζο με το μέλι
παρόλο που το φως του κόσμου το λαμπρό στο κομοδίνο
ενδέχεται να σβήσει από λεπτό σε λεπτό
και να τη ντύσει πάλι στο σκοτάδι
4:43 μ.μ.
Καλημέρα σερράτια.
Ήθελα να σε ρωτήσω αν σου έχει μείνει κανένα τεύχος του"Eleven Poems for extraordinary girls and one for an incredibly ordinary one". Μου άρεσε πάρα πολύ η συναυλία τότε στη σκαραμαγκά και βρήκα την ηχογράφηση της υφανέτ αλλά ποτέ δεν κατάφερα να βρω το βιβλιαράκι.
σ'ευχαριστώ.
μαρία
mariakoulak@yahoo.gr
Δυστυχώς δεν μου έχει μείνει κανένα. Ελπίζω όμως σύντομα να κάνουμε ένα site και να ανεβάσουμε το pdf να μπορεί κόσμος που το ζητάει να το κατεβάσει και να το τυπώσει για να υπάρχει στη βιβλιοθήκη του ως hard copy.