κύριε, άφησε με να υποφέρω πολύ
και μετά να χαθώ
άσε με να περπατήσω σιωπηλή
μην αφήνoντας τίποτα πίσω,
ούτε καν φόβο
φρόντισε ο κόσμος να συνεχίσει
οι ωκεανοί να συνεχίσουν να φιλούν τους λογικούς όπως και πριν
άσε το χορτάρι να παραμείνει πράσινο
για να κρύβονται μέσα του οι βάτραχοι
για να μπορούμε να κρύψουμε κι εμείς το κεφάλι μας
και να κλάψουμε για την αγάπη μας
κάνε τη μέρα να έρθει λαμπρή
σαν να μην υπάρχει πια πόνος
και κάνε το ποιήμα μου τόσο καθαρό όσο ένα φρεσκοξεσκονισμένο τζάμι
όπου μόλις μια χοντρή τριχωτή μέλισσα έπεσε πάνω του με όλη της τη δύναμη
Anna Kamienska
(σε πολύ ελεύθερη μετάφραση)
4:31 μ.μ.
