Ο Βγενόπουλος ως αυθεντικός καπιταλιστής είναι εξ ορισμού δολοφόνος. Και μετά;

Αυτή τη φορά ο τρόμος δεν ήρθε μόνο από τη φυσική πηγή του, το κράτος και τ’ αφεντικά. Επέλασε μέσα απ’ τη δικιά μας μήτρα και δεν ήταν η πρώτη φορά, ήταν η πρώτη μοιραία φορά. Τα μπουκάλια έφυγαν στο όνομα της δικής μας τάξης, των από κάτω, και έπνιξαν μέχρι θανάτου ανθρώπους της δικής μας τάξης. Αδιάφορο αν οι τρεις νεκροί είχαν ή όχι συνείδηση της ταξικής συνθήκης τους, αν ενέδωσαν στους εκβιασμούς της μισθωτής σκλαβιάς που από τα γεννοφάσκια της δολοφονεί για το κέρδος. Επίσης δεν περιμένουμε από τους μπάτσους να κινητοποιούνται για να σώζουν ανθρώπους όπως δεν περιμένουμε από τ’ αφεντικά να φροντίζουν για συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς(γι’ αυτούς είμαστε όλοι αναλώσιμες)

Ο βγενόπουλος και κάθε βγενόπουλος ως γνήσιος καπιταλιστής είναι δολοφόνος και εγκληματίας. Όπως συμβαίνει συνήθως θα τη γλυτώσει πέφτοντας στα μαλακά γιατί «τα λεφτά είναι πολλά άρη», τόσα που μπορούν να κλείσουν στόματα και ν’ αγοράσουν την τυφλή και πάντα ανοιχτομάτα δικαιοσύνη.

Εμείς όμως; Εμείς θα μιλήσουμε για κάτι άλλο εκτός από τις φονικές τακτικές των αφεντικών; Εμείς που αρθρώσαμε λόγο και ορθώσαμε πράξεις για τις εργατικές δολοφονίες των ολυμπιακών, για τα νεκροταφεία στον έβρο, στο αιγαίο, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των μεταναστών, στα αστυνομικά τμήματα, στις φυλακές, στον ΗΣΑΠ, στο via vai, εμείς θα τολμήσουμε να μιλήσουμε για τις τερατογενέσεις (μητροπολιτικές, μάλιστα, αλλά τερατογενέσεις) που κυοφορούνται εντός μας; Αν στις αναλύσεις μας, οι μικροαστοί νοικοκυραίοι, οι ελληναράδες, έχουν μια χαρά μερίδιο στο αίμα που ρέει σε ιράκ, αφγανιστάν, σομαλία, σουδάν(ατέλειωτος ο κατάλογος της περήφανης και ισχυρής ελλάδας), αν οι πελάτες έχουν μια χαρά συνενοχή στο τράφικινγκ και στους βιασμούς της καταναγκαστικής πορνείας, αν η εργατική τάξη των καπιταλιστικών μητροπόλεων έχει μια χαρά μεράδι στις καθημερινές γενοκτονίες που συντελούνται στη αφρική, στην αιτή, την ινδία, τότε εμείς, όλοι εμείς γιατί είμαστε απολύτως αμέτοχες στις τρεις χθεσινές δολοφονίες;

Ο αναρχικός/αντιεξουσιαστικός χώρος, ο χώρος της αυτονομίας, της εργατικής αυτοδιεύθυνσης και ένα κομμάτι της επαναστατικής αριστεράς έχει επιχειρήσει κάποιες φορές με όρους πολιτικούς (αλλά και πρακτικούς)ν’ ακουμπήσει το ζήτημα μιας αντι-βίας που βαφτίζεται κινηματική. Οι απόπειρες ωστόσο ήταν και παραμένουν στην περιφέρεια τοτεμικών ταμπού, αδύναμες, αποσπασματικές, ανίκανες να διατρανώσουν-έστω και σε επίπεδο λόγου-θέσεις για τις πρακτικές του λυντσαρίσματος, της τυφλής βίας (ναι, υπάρχει «αυτό το φρούτο» όσο κι αν οι τηλερουφιάνοι το μεταχειρίζονται ως κολυμπήθρα του σιλωάμ για τα εγκλήματα της αστικής δημοκρατίας τους)που βρωμάει επαναστατική τεστοστερόνη, των υγειονομικών ζωνών στα εξάρχεια (ξέρετε, όχι του κράτους, τις «άλλες» εννοώ), των επιχειρήσεων «αρετής» στα πρεζόνια της πλατείας…

Όσο η συζήτηση δεν ανοίγει στο εσωτερικό μας με όρους μαζικούς, πολιτικούς και αξιόπιστους, τόσο θα παραμένουμε αμήχανες μπροστά σε τσαμπουκάδες, ψειρίσματα-και όχι απαλλοτριώσεις- ανοιγμένα κεφάλια ή νεκρούς, ή χειρότερα θα καταφεύγουμε σε συνομωσιολογίες, ή ,ακόμα χειρότερα, θα ανεχόμαστε να αντιμετωπίζονται αυτές οι πραγματικότητες ως παράπλευρες απώλειες κηρυγμένων και ακήρυκτων πολέμων. Και πέρα απ’ τη στοχοποίηση χώρων και ανθρώπων, την καταστολή και την συκοφάντηση, τον απομονωτισμό και την αυτοαναφορικότητα, οι εξουσιαστικές λογικές θα σκυλεύουν την επαναστατική μας συνείδηση, πράξη και αξιοπρέπεια.

Υ.Γ1.Είναι η πρώτη και, φαντάζομαι, τελευταία φορά που ως χρήστρια του μέσου περνώ από την ενημέρωση και την αντιπληροφόρηση στην κατάθεση της προσωπικής μου γνώμης. Ελπίζω η ΣΟ να μη με κόψει(κάτι τέτοιο θα είχε πολύ, μα πολύ πλάκα).Δεν επιλέγω το μη σχολιασμό γιατί θέλω να δω πόσοι δεν θα το προσπεράσουν, πόσες θα με θεωρήσουν από αφελή έως ασφαλίτη και πόσοι θα προσπαθήσουν να καταλάβουν. Σε κάθε περίπτωση δεν θα επανέλθω

Υ.Γ2.Η χρήση των γραμματικών γενών υπαγορεύεται από την πολιτική αντίληψη περί τυχαίας εναλλαγής τους

virtus

(αναδημοσίευση από Indymedia)

1:31 π.μ.