Έχοντας απέναντι μας έναν εχθρό που φροντίζει
με νύχια και με δόντια
να διαφυλάσσει ότι τον συγκροτεί
θεωρούμε ότι είναι απαραίτητη η εκτεταμένη δημοσιοποίηση
και επικοινωνία θέσεων εναντιωματικών εγχειρημάτων
όπως είναι η +τεχνία-

γι' αυτό και
φτιάχνουμε τα πράγματα μας
ποτίζουμε τις γλάστρες στο μπαλκόνι
φροντίζουμε για το ποιος θα ταΐζει τον σκύλο τις μέρες που θα λείπουμε
και
ξαναταξιδέουμε
άλλοι ανεβαίνουνε
άλλοι κατεβαίνουμε
άλλες κινούμαστε παράλληλα

με σκοπό
Παρασκευή βράδυ
να βρεθούμε ιδανικά
στο Βόλο
στην κατάληψη Ματσάγγου

Καλή αντάμωση!







12:29 π.μ.





7:00 π.μ.


























































































































































Αληθοφανές σαν πραγματικός κατάλογος δημοπρασιών. Παιχνιδιάρικο σαν τον έρωτα του πρώτου καιρού. Συγκινητικό σαν το τέλος μιας σχέσης. Ευρηματικό σαν λογοτεχνία που ψάχνει καινούργιες φόρμες. Το μυθιστόρημα της Λιάν Σάπτον ακροβατεί σε κάθε σελίδα του μεταξύ αλήθειας και φαντασίας. Ίσως γιατί οι πρώτες ύλες αντλήθηκαν από τη ζωή των φίλων της Λιάν. Ίσως γιατί η δομή του σε πηγαίνει κατευθείαν στην αίθουσα. Και ακούς το σφυρί του δημοπράτη...τιμή εκκίνησης 5 ευρώ.
Εν μέρη graphic novel, εν μέρη κανονικό μυθιστόρημα, δίνει νέα πνοή στα παλιά φωτορομάντζα της εποχής των γονιών μας και αναδεικνύει μοναδικά, μέσα από 300 φωτογραφίες και ευφάνταστες λεζάντες, τον έρωτα στις αρχές του εικοστού πρώτου αιώνα.
Η πολυτάλαντη εικονογράφος, εκδότρια και καλλιτεχνική διευθύντρια των New York Times εμπνεύστηκε το βιβλίο από έναν κατάλογο δημοπρασιών του 2006 με προσωπικά αντικείμενα του Τρούμαν Καπότε και τον κατάλογο έκθεσης της αλληλογραφίας του Τεντ Χιουζ και της Σίλβια Πλαθ και στη συνέχεια ζήτησε τη βοήθεια φίλων και συνεργατών της, οι οποίοι προμήθευσαν φωτογραφίες, αντικείμενα και ιστορίες από τις σχέσεις τους.
Απελευθέρωση, χιούμορ, θράσος ή συντροφικότητα στη σκληρή εποχή που όλα πουλιούνται και αγοράζονται;
Όταν ο 39χρονος φωτογράφος Χάρολντ Μόρις γνώρισε την 26χρονη αρθρογράφο, Λενόρ Ντούλαν, ήταν ντυμένος Χουντίνι και εκείνη Λίζι Μπόρντεν. Βράδυ της 31ης Οκτωβρίου 2002, σε πάρτι για το Halloween. Πίνουν, χορεύουν, φλερτάρουν. Λίγο πριν ξημερώσει η Λενόρ αποχαιρετά τον Χάρολντ με ένα φιλί και με μια σύντομη σημείωση πάνω σε πράσινη χαρτοπετσέτα: Lenor_doolan@nytimes.com

από το Ε της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας στις 14.02.10

Γιατί το παραπάνω δημοσίευμα με κάνει να αισθάνομαι ιδιαίτερα άβολα;
Επειδή στην αρχή πίστεψα ότι η ιστορία της Λενόρ και του Χάρολντ ήταν αληθινή.
Ότι όντως αποφάσισαν να βγάλουν την κοινή τους ζωή στο σφυρί.
Για τα λεφτά, τη δημοσιότητα, την εκδίκηση. Δεν έχει σημασία.
Έτσι δεν κάνουν όλοι;
Σε όλες τις τηλεοράσεις όλου του δυτικού κόσμου.
Βρήκα το βιβλίο χθες το πρωί.
Χάρηκα που τελικά και τα δύο πρόσωπα είναι φανταστικά.
Που ποτέ πραγματικά δεν γνωρίστηκαν σε εκείνο το πάρτι και δεν ζήσανε στο ίδιο σπίτι.
Που ποτέ δεν δώρισαν τίποτε ο ένας στον άλλο.
Ανησύχησα όμως που η κατεστημένη αστική τέχνη διάλεξε αυτόν τον ευρηματικό τρόπο για να αφηγηθεί την αρχή, τη μέση και το τέλος μιας ερωτικής ιστορίας και που βρέθηκα ξανά να μισοκλείνω τα μάτια και να σουφρώνω το μέτωπο προσπαθώντας να ξεχωρίσω η θολή γραμμή ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα.








4:30 π.μ.










































































































1. Cherbourg, Νορμανδία 1944, ο Spiderman με αμερικανούς στρατιώτες.
2. Νορμανδία 1944, ο "V" με στρατιώτες της Βέρμαχτ τη στιγμή που παραδίδονται.
3. Ο Flash ποζάρει με αιχμάλωτο γερμανό στρατιώτη στο τέλος του Β' Παγκοσμίου.
4. Φεβρουάριος 1945, ο Darth Vader στη διάσκεψη της Γιάλτας πίσω από τον Τσόρτσιλ, τον Ρούσβελτ και τον Στάλιν.
5. Ο Captain America με τον Ηeinrich Himmler καθώς επιθεωρεί στρατόπεδο αιχμαλώτων στη Ρωσία το 1940-41.


7:42 π.μ.














































































Λατρεμένο photoshop!
Φωτομοντάζ με superheroes από τον Ινδονήσιο Agan Harahap (tinyurl.com/Harahap). Ο ίδιος υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει κάποιο πολιτικό κίνητρο πίσω από αυτές τις εικόνες και ότι αν οι ήρωες αυτοί πραγματικά παρευρίσκονταν στα γεγονότα μάλλον θα είχαν κάνει τον κόπο απλά για να ποζάρουν για τους φωτογράφους.

1. Ο Superman ανάμεσα στους αμερικανούς στρατιώτες τη στιγμή που μεταφέρουν πολύτιμους πίνακες ζωγραφικής, κρυμμένους από τους Ναζί, στο κάστρο Neuschwanstein κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου.
2. Ο Jocker στη σκεπή ξενοδοχείου στη Μόσχα το 1941.
3. Ο Batman στο πλευρό του Κάστρο στην Ουάσινγκτον το 1959.
4. Ο Incredible Hulk επιστρέφει μαζί με αφγανούς αντάρτες σε κατεστραμμένο χωρίο από τους σοβιετικούς το 1986.


2:20 π.μ.







9:48 π.μ.








9:45 π.μ.




ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΦΑΜΠΡΙΚΑ ΥΦΑΝΕΤ

Την Τρίτη 9/2 στις 11:30 το βράδυ και ενώ γινόταν η συνέλευση της κατάληψης Φάμπρικα Υφανέτ 20 περίπου φασιστοειδή με κουκούλες, κράνη και παλούκια επιτέθηκαν στον χώρο της κατάληψης. Αφού εισήλθαν από το πίσω μέρος της κατάληψης, προσπάθησαν να βάλουν φωτιά στη στεγαστική κολλεκτίβα και προξένησαν κάποιες μικροφθορές .Περιφέρθηκαν στο μεγαλύτερο μέρος του χώρου και χωρίς να κινούνται βάσει οργανωμένου σχεδίου, χτύπησαν και τραυμάτισαν αρχικά 2 άτομα που βρέθηκαν τυχαία μπροστά τους ενώ αμέσως μετά ανέβηκαν στον 2ο όροφο που την στιγμή εκείνη 57 άτομα κάναμε συνέλευση. Προσπάθησαν να μπουν στον χώρο της συνέλευσης αλλά απωθήθηκαν με επιτυχία από συντρόφισσες και συντρόφους και μέσα στον πανικό τους τράπηκαν σε φυγή. Αλληλέγγυοι σύντροφοι και συντρόφισσες κατέφθασαν αμέσως, τέσσερις εκ των οποίων προλάβανε την ομάδα των φασιστοειδών και επιτεθήκανε σε δύο απ’αυτούς. Οι μπάτσοι ήταν εξίσου γρήγοροι και αφού ανέκοψαν την κίνηση των υπόλοιπων συντρόφων προς τα φασιστοειδή ακολούθησε συμπλοκή και ρίψη δακρυγόνων. Κατόπιν αυτού, οι 300-400 περίπου αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες κινήθηκαν και παρέμειναν εντός του χώρου της κατάληψης ενώ λίγο αργότερα οι μπάτσοι αποχώρισαν.


Φαίνεται πως την περίοδο που διανύουμε, αυτή της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής κρίσης, αμέσως μετά από μια περίοδο αντι-εξέγερσης που ακολούθησε τον Δεκέμβρη του 2008, υπάρχει μια στροφή της κοινωνίας προς τον συντηρητισμό και τις ακροδεξιές λογικές. Το νεφελώδες πολιτικό περιεχόμενο που πλαισιώνει τις σύγχρονες εμφανίσεις φασιστοειδών βρίσκει πρόσφορο έδαφος στην παρούσα κοινωνική συγκυρία που επιτρέπει ιδέες μίσους και μητροπολιτικής βίας να εμφανιστούν και να συντηρηθούν. Η εκκόλαψη φασιστοειδών ευαγγελίζεται απαντήσεις στα αδιέξοδα, την κρίση νοήματος του συστήματος και υπόσχεται μια ταυτότητα που να υπερέχει των υπολοίπων, αυτή της εθνικής. Αντιλαμβανόμαστε την επίθεση αυτή, καθώς και αυτή που έγινε την Δευτέρα 8/2 στην είσοδο της κατάληψης με εμπρηστικό μηχανισμό, ως κομμάτι μιας σειράς επιθέσεων σε καταλήψεις, στέκια και ανοιχτούς πολιτικούς χώρους που σκοπό έχει να κάμψει την ριζοσπαστική πολιτική δράση για την κοινωνική απελευθέρωση καθώς και όσες και όσους αντιστέκονται.
Από την μεριά τους και τα ΜΜΕ έπαιξαν πολύ καλά τον ρόλο τους, αυτό της παραπληροφόρησης και συκοφάντησης της κατάληψης. Σε ρεπορτάζ που έκαναν για το συμβάν δεν έγινε καμία αναφορά στο γεγονός ότι η επίθεση έγινε από φασιστοειδή αλλά είχαν το θράσος να πληροφορούν ότι ομάδα κουκουλοφόρων βγήκε από την κατάληψη Φάμπρικα Υφανέτ και προκάλεσε φθορές με αποτέλεσμα να σπέυσουν αστυνομικές δυνάμεις (εφημερίδα Αγγελιοφόρος). Για μια ακόμα φορά η συνεργασία κράτους, φασιστοειδών και media δικαιολογεί το μπάτσοι, TV, νεοναζί, όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί.
Εδώ και 6 χρόνια το παλιό εργοστάσιο της Υφανέτ τελεί υπό κατάληψη από αναρχικούς/ές και αντιεξουσιαστές/τριες. Καταλάβαμε το παλιό εργοστάσιο με σκοπό να δημιουργήσουμε ένα χώρο συνάντησης και αντίστασης, όπου με εργαλεία την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση, επιδιώκουμε να επιτεθούμε σε όλες τις σχέσεις κυριαρχίας , σε κράτος, κεφάλαιο, πατριαρχία, στον εκφασισμό αυτής της κοινωνίας σε όλες του τις εκφάνσεις. Ο χώρος της κατάληψης είναι και θα παραμείνει ανοιχτός για τα κομμάτια εκείνα που στέκονται από την πλευρά της κοινωνικής απελευθέρωσης. Για τώρα και για πάντα, θα μας βρίσκουν μπροστά τους.
ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΙΣ ΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΣΥΜΜΟΡΙΕΣ
ΠΙΣΩ ΣΤΙΣ ΤΡΥΠΕΣ ΣΑΣ!
ΠΟΡΕΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 12/2 , 18:00


1:11 π.μ.






















Πορεία ενάντια στη φασιστική επίθεση στην Κατάληψη Φάμπρικα Υφανέτ

Παρασκευή 12 Φλεβάρη 6μμ Άγιος Φανούριος Κάτω Τούμπα

Να είμαστε όλες και όλοι εκεί

Η απόφαση πάρθηκε από την ανοιχτή συνέλευση αλληλεγγύης που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη στην κατάληψη Φάμπρικα Υφανέτ



Θα ακολουθήσει κείμενο και αφισάκι



2:30 π.μ.












Γύρω στις 23:00 και ενώ γινόταν η συνέλευση της κατάληψης Φάμπρικα Υφανέτ, 20 περίπου φασιστοειδή με παλούκια, κράνη και κουκούλες επιτέθηκαν στην κατάληψη. Προσπάθησαν να μπουν στο χώρο της συνέλευσης αλλά απωθήθηκαν με επιτυχία από συντρόφισσες και συντρόφους και στη συνέχεια προσπάθησαν να κάψουν διάφορα τμήματα της κατάληψης.

Οι φθορές που προξένησαν ήταν σχετικά λίγες, ένα καμένο παπάκι, κάποια έπιπλα και τέτοια. Δεν έχει χτυπηθεί κανείς/καμία από εμάς.

Στη συνέχεια στην περιοχή έσκασαν διαφόρων ειδών μπάτσοι ενώ άρχισαν να μαζεύονται και διάφοροι αλληλέγγυοι/ες. Τα φασιστοειδή εξαφανίστηκαν. Ανάμεσα στους συγκεντρωμένους και τους μπάτσους παίχτηκαν διάφορες ψιλοαντεγκλήσεις και κάποια στιγμή χωρίς συγκεκριμένο λόγο έσκασαν τα ΜΑΤ που έβγαλαν ντου και πέταξαν κάμποσα δακρυγόνα μέσα στην κατάληψη.

Αυτή τη στιγμή υπάρχει πάρα πολύς κόσμος έξω από την Υφανέτ, πάνω από 200 άτομα και το κλίμα είναι πολύ συντροφικό. Μπάτσοι και φασίστες, άφαντοι.

Υπάρχει μία προσαγωγή μίας κοπέλας (οι λοιπές φήμες δεν εξακριβώνονται από ΠΟΥΘΕΝΑ) η οποία βρισκόταν μακριά από την κατάληψη, μάλλον κρίθηκε ύποπτη ως αλληλέγγυα.

Περισσότερα σε λίγο.

Φ*Υ
(indymedia, 9/2/10)

Χθες το βράδυ
πάνω στη στέγη
μαύρες γάτες
ψιλοβρέχει
δεν μπορείς να πας και πουθενά
συνεχίζω να αναπνέω μηχανικά
παίρνω τηλέφωνα με δυσκολία
μου διαφεύγουν τα ονόματα
κοιτάω πίσω και δεν μπορώ να καταλάβω τι γίνεται
μόνο τους ακούω που κοπανάνε την πόρτα
οι γείτονες έχουν βγει στα μπαλκόνια
σπασμένα κεραμίδια στα χέρια
αγωνία ξεραμένη στα χείλια
οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι μου
τι έγινε;
ο χώρος της συνέλευσης πεδίο μάχης
ευτυχώς όλοι είναι καλά
μετά
κόσμος πολύς
καλά πότε ήρθανε τόσο γρήγορα;
λες την ίδια ιστορία πολλές φορές
μετά μπάτσοι
δακρυγόνα
κυνηγητά στο σκοτάδι
φεύγουν
αύριο
θα δούμε αύριο



1:29 π.μ.























για μια ακόμη φορά στη Θεσσαλονίκη
αγαπημένοι Ms Rater
σε πονηρούς καιρούς
να γεμίσει κόσμο η κατάληψη
μουσική το μωβ καφενείο
να γίνει ο φόβος καπνός


2:51 π.μ.




Παρέμβαση περίπου 50 συντρόφων/ισσών έγινε χθες το απόγευμα στο ξενοδοχείο Νικόπολις λίγο έξω από την θεσσαλονίκη, την ώρα που πραγματοποιούνταν η τελική από μια σειρά εκδηλώσεων για την ελληνική βιομηχανία και τα σχέδια των αφεντικών για αναδιάρθρωση. Το συνέδριο διοργανωνόταν από το σύνδεσμο βιομηχάνων βορείου ελλάδος και την eurobank και συμμετείχαν αρκετά από τα κεφάλια από την συνομοταξία των ελληνικών αφεντικών (σεβ, υπουργός οικονομίας, γσεε).
Σηκώθηκε πανώ, φωνάχτηκαν αρκετά συνθήματα και πετάχτηκαν τρικάκια και κείμενα. Φεύγοντας, ξεχάστηκαν πίσω και κάποιες πατατόβομβες που βάρυναν την ατμόσφαιρα και ματαίωσαν την φιέστα, κάτι που ήταν και στόχος της δράσης.
Ακολουθεί το κείμενο που τη συνόδεψε.
Πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών!


Έχει ενδιαφέρον ο τρόπος που η διεθνής και κυρίως η ντόπια δημαγωγία παρουσιάζουν την παρούσα κρίση σαν ένα φυσικό φαινόμενο. Ένα αναπόφευκτο γεγονός που οφείλουμε να αποδεχτούμε και να υπομείνουμε όλοι μαζί. Αποκομμένη από το ιστορικό πλαίσιο και τις βαθύτερες αιτίες, απονεκρωμένη από τους ανταγωνισμούς που είναι πάντοτε παρόντες, κάθε τέτοια αναφορά στην κρίση καταλήγει σε μια ταυτολογία. Για την κρίση του καπιταλισμού φταίει η κρίση, οι αδηφάγοι κύκλοι ή, σε στιγμές μεγαλύτερης διαύγειας, η έλλειψη ελέγχου της αγοράς. Ακόμη και με την πλάτη στον τοίχο (ή ειδικά γι'αυτό...), οι υπέρμαχοι του καπιταλισμού φωνάζουν όλο και πιο αγχωμένα πως “οι ιδεολογίες έχουν πεθάνει”, έστω κι αν τους ξεφεύγει πως το μόνο που απέμεινε είναι η πολιτική οικονομία του ψέματος.
Αυτή η θεαματική διαχείριση της κρίσης σαν ένα φυσικοποιημένο κακό, έχει, ανάμεσα στα άλλα οφέλη, μια γνώριμη συνταγή: εθνική ενότητα τη λένε. Οι αγωνιώδεις δηλώσεις για την αμφισβήτηση της εθνικής κυριαρχίας και οι γεμάτες αυτοθυσία εκκλήσεις “να ματώσουμε ρε παιδιά για λίγα χρονάκια”, είναι το προπέτασμα για έναν ωμό εκβιασμό : “αφού δεν ιδωτικοποιήθηκαν όσα κέρδη θα θέλαμε, ας κοινωνικοποιηθούν τώρα οι ζημιές”. Με αυτόν τον τρόπο θα κληθούν οι από-κάτω να πληρώσουν για το γεγονός ότι δεν ήταν αρκετά εκμεταλλεύσιμοι/ες (τουλάχιστον όχι όσο θα ήθελαν τα αφεντικά ώστε να αποκαταστήσουν το χρόνο που δανείζονταν από το μέλλον, ελπίζοντας πως θα τον ξεπληρώσουν με την ένταση της εκμετάλλευσης ). Με ανεργία, πάγωμα ή μειώσεις μισθών, περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, αναδιοργάνωση του ασφαλιστικού. Κάπως έτσι, όχι μόνο εμπεδώνονται για ακόμη μια φορά οι κυρίαρχες ιδεολογίες, αλλά επιχειρείται σε πραγματικό χρόνο μια βαθύτερη καθυπόταξη των υπηκόων με το πρόσχημα μιας κατάστασης έκτακτης ανάγκης. Οι αγώνες και οι απεργίες απαγορεύονται γιατί υπονομεύουν την κοινή προσπάθεια να σώσουμε τον τόπο, οι συγκρούσεις απαξιώνονται γιατί εκθέτουν την χώρα μας στο εξωτερικό, μειώνοντας τον τουρισμό αλλά και την πιστοληπτική της ικανότητα.
Ανάμεσα στ'άλλα, λοιπόν, η κρίση είναι και μια ευκαιρία για νέες δουλειές. Βusinessasusual. Κι εδώ δε χωράνε συστολές ̇ όσο θα υπάρχει κεφάλαιο θα υπάρχουν και οι βλέψεις για νέες περιφράξεις, για νέες λεηλασίες ανθρώπων και φυσικών πόρων. Η κρίση είναι μια χρήσιμη περίοδος γι'αυτό, διαστέλλοντας τα όρια της κοινωνικής συναίνεσης (ουσιαστικά της αποδοχής ενός βαθμού βίας και εκμετάλλευσης) και αναδιοργανώνοντας τις σχέσεις εργασίας και αναπαραγωγής. Ας μην ξεχνάμε πως σε μια τέτοια περίοδο οι διακρατικοί ανταγωνισμοί αυξάνονται και πως στην αρχή της επόμενης φάσης, κάθε κράτος θα ήθελε να ξεκινήσει με τους ευνοϊκότερους όρους. Με τον καπιταλισμό του αναδιαρθρωμένο και τους εσωτερικούς ανταγωνισμούς αμβλυμένους.
Έχουν, λοιπόν, καλούς λόγους τα αφεντικά να βλέπουν από τώρα 10 (και περισσότερα) χρόνια μπροστά και να σχεδιάζουν τις κινήσεις τους. “Για φαντάσου, 2020, τα ακραία κρισιακά φαινόμενα έχουν υποχωρήσει, το μαύρο συννεφάκι έχει φύγει πάνω από το κεφάλι της ελλάδας κι εμείς απολαμβάνουμε την ανάπτυξη και συσσώρευση κάτω από τον ήλιο της ακραίας υποτίμησης. Γελάνε και τα μουστάκια μου, σύνεδρε.”
Μα αυτά δεν είναι αναπτυξιακά σχέδια, είναι πολεμικές προετοιμασίες. Κι όμως, όσο αυτοί σχεδιάζουν επί χάρτου, η πραγματική κοινωνική κίνηση συχνά εγκυμονεί εκπλήξεις. Το κοινωνικό συμβόλαιο έχει σπάσει και οι κοινωνικές αντιστάσεις εκφράζονται όλο και πιο δυναμικά, ξεπερνώντας τις διαιρέσεις και τις διαμεσολαβήσεις που μας επιβάλλονται. Δε συμμεριζόμαστε τις δυστοπίες τους, αντίθετα βλέπουμε την δική μας έξοδο από την κρίση αλλού. Στη συλλογικοποίηση των καθημερινών αρνήσεων, στη σύνδεση των αγωνιζόμενων κομματιών, στις νέες κοινότητες των εξεγερμένων. Σ'όλα αυτά που δημιουργούν και οξύνουν τις κρίσεις του καπιταλισμού, μέχρι την τελεσίδικη καταστροφή του.


1:38 π.μ.





3:30 π.μ.























inside me
a peculiar feeling
obstructed by skin

outside me
a familiar sense
of things left unsaid and undone


4:58 π.μ.

























I am silver and exact. I have no preconceptions.
Whatever I see, I swallow immediately.
Just as it is, unmisted by love or dislike
I am not cruel, only truthful-
The eye of a little god, four-cornered.
Most of the time I meditate on the opposite wall.
It is pink with speckles. I have looked at it so long
I think it is part of my heart. But it flickers.
Faces and darkness separates us over and over.

Now I am a lake. A woman bends over me.
Searching my reaches for what she really is.
Then she turns to those liars, the candles or the moon.
I see her back and reflect it faithfully
She rewards me with tears and an agitation of hands.
I am important to her. She comes and goes.
Each morning it is her face that replaces the darkness.
In me she has drowned a young girl, and in me an old woman.
Rises toward her day after day, like a terrible fish.

Mirror, Sylvia Plath


8:06 π.μ.



Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)