Blown to smithereens
μοιάζω με βόμβα έτοιμη να εκραγεί
τα πνευμόνια μου ράβδοι εκρηκτικών
η καρδιά μου πυροδοτικός μηχανισμός
μερικά βράδια το τικ-τακ της αντίστροφης μέτρησης
δεν μ' αφήνει να κλείσω μάτι
λουφάζω σε καταστολή
κλεισμένη σε ένα στενό χαρτόκουτο
καταφέρνω να λειτουργώ στο 5 τοις εκατό
των δυνατοτήτων μου
περιμένω χρόνια να με εξουδετερώσουν
δεν είναι εύκολο
γιατί
είμαι η επίφαση μιας κυρίας που αντιμάχεται ένα τέρας
κρυμμένα βαθιά στο λαρύγγι μου
λόγια καυτά σαν βραστό νερό
βρώμικα νύχια παίζουν με τα νεύρα μου
άλουστα μαλλιά πνίγουν τους απρεπείς θορύβους
όμως
όταν το κακό πια γίνει
θα σκορπιστώ
και δεν θα επιστρέψω πια ποτέ στην πρότερη μορφή μου
Bitter cold
ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΑΓΕΤΟΣ
Χοντρό αλάτι κάτω από τα σκεπάσματα.
Μακρύ παλτό, μάλλινες κάλτσες, γάντια, σκούφος, κασκόλ.
Δριμύ ψύχος.
Τσουχτερό.
Φαρμακερό.
Διαβολεμένο
το κρύο έξω.
Όμως κάνει κρύο και μέσα.
Αυτός που έφυγε τελευταίος έχει αφήσει την πόρτα ανοιχτή και μπάζει.
Τρέμω.
Τουρτουρίζω.
Δεν βγαίνω έξω.
Κανείς δεν κυκλοφορεί στο δρόμο.
Κανείς δεν κυκλοφορεί μέσα μου.
Στο σαλόνι τα χιόνια στην τηλεόραση έχουν φτάσει το ένα μέτρο.
Τα δόντια μου χτυπάνε μεταξύ τους με μανία.
Κάποιος ανά διαστήματα με ανακαλύπτει με τη βοήθεια παγοθραυστικού.
6:54 π.μ.
υπέροχα.κακά.ξεκάθαρα!
όπως πρέπει
να τί μου θύμησες...
http://ksenagosnekropolhs.blogspot.gr/2010/01/blog-post_07.html