I live by the river.

Χτες ήταν μια δύσκολη μέρα.

Αλλά θα μου επιτρέψετε να μη πω τίποτα γι αυτό.

Όμως το βράδυ γύρω από πολλές σπιτικές πίτσες στην αυλή με λίγους φίλους, πίνοντας άφθονη μπύρα και ακούγοντας παλιά αγαπημένα κομμάτια έμαθα πως το London Calling, των Clash θα είναι ένα από τα κομμάτια που θα ντύσουν μουσικά τη διαφημιστική καμπάνια των ολυμπιακών αγώνων του Λονδίνου ακριβώς σε ένα χρόνο από τώρα.

Και ήταν ένα σοκ.

Ναι, το ξέρω πως ένα τραγούδι, τόσοοοο γνωστό που έχει οικειοποιηθεί τη φράση London Calling από τις ραδιοφωνικές εκπομπές του BBC όταν εξέπεμπε την αγωνία του κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, μπορεί πολύ εύκολα να χάσει το νόημα του. Μπορεί επίσης να είναι ξεφτιλισμένα τα μέλη της μπάντας εν ζωή που ξεπούλησαν το κομμάτι πρώτα στην εταιρία και έπειτα στην επιτροπή οργάνωσης των αγώνων, αλλά έλεος ΔΕΝ ΑΚΟΥΝΕ ΤΙ ΛΕΕΙ;

Πώς θα το σιγοτραγουδάνε βλέποντας μπάντμινκτον;

Θα τους κάτσει στο λαιμό, ή καλύτερα ΝΑ τους κάτσει στο λαιμό.

Γιατί σίγουρα αυτό το τραγούδι, μήνυμα προς τους επιζώντες μιας αποκαλυπτικής καταστροφής σε σκηνή από ταινία με ζόμπι των 70s όπου μέσα στο εγκαταλειμμένο σπίτι οι πρωταγωνιστές βρίσκουν ένα σκονισμένο ραδιόφωνο και αγγίζοντας το ακούνε την τελευταία απεγνωσμένη εκπομπή πριν από το τέλος, έτσι και τώρα, παραμένει επίκαιρο και απόλυτα τρυφερά δικό μας.

Στο διάολο με τους δημιουργούς.

Straight to hell, boys.

Θα με συγχωρήσετε όμως που θα εξαιρέσω τον Strummer που του έχω από μικρή μια ιδιαίτερη αδυναμία.

Μακάρι να ήταν εκεί. Όπως το 1979.

Την εποχή που η βρετανική κοινωνία ήταν σε αναταραχή, που ζούσε με το φόβο του πυρηνικού ατυχήματος στο Three Mile Island, που έτρεμε πρωτοσέλιδα μην λιώσουν οι πάγοι μια ώρα αρχύτερα, που ο καυτός ήλιος μια την πλησίαζε και μια απομακρυνόταν

Το ίδιο κάνανε τότε και οι μπάτσοι.

Πλησίαζαν για να τη χτυπήσουν.

Και την έλιωσαν.

Και το καλοκαίρι του 2011 ξανασήκωσε κεφάλι. Και οι γλάροι που προσπαθεί να μιμηθεί ο Strummer μέσα στο τραγούδι πετάξανε πολύ χαμηλά πάνω από το ποτάμι για αρκετές μέρες.

Και επίσης εγώ θα σκεφτόμουνα πιο έξυπνα και πιο πιασάρικα, και θα πρότεινα με ενθουσιασμό στους διοργανωτές ένα άλλο κομμάτι των Clash που νομίζω πως ταιριάζει γάντι. Το London's Burning. Σκεφτείτε το.

Υ.Γ

Κάπου το παραπάνω κομμάτι λέει...

Can you cough it up loud and strong

The immigrants

They wanna sing all night long

It can be anywhere

Most likely it could be any frontier

Any hemisphere

No man's land

Ain't no asylum here