Ανατρίχιασα σήμερα το πρωί πηγαίνοντας στη δουλειά...
γιατί κυρίες και κύριοι μετά την επιστροφή στη ζεστή αγκαλιά του σοσιαλισμού, τα εθνικά ιδεώδη και το πατριωτικό φρόνημα των ελλήνων παραμένει υψηλό, αντάξιο ενός Ψωμιάδη, ενός Άδωνη. Ευτυχώς, από τρυφερή ηλικία για τα ελληνόπουλα και τις ελληνοπούλες τα πράγματα μπαίνουν στη θέση τους και ίσως δεν αλλάξουν για μια ζωή.
Να σημειώσω λοιπόν:
Πρώτον, την έκφραση περηφάνιας στα παιδικά προσωπάκια που παρελαύνουν κρατώντας τη γαλανόλευκη μπροστά από το μπαμπά, τη μαμά, τη θεία, τον παππού και τη γιαγιά. Τι συγκίνηση! Τι υπέροχες αναμνήσεις κορνιζαρισμένες πάνω στο σκρίνιο!
Δεύτερον, ο συμβολισμός ότι αυτά τα αριστούχα πλάσματα είναι συνήθως αγόρια και σπάνια κορίτσια, όπως το γλυφτράκι, η ασχημομούρα, η Κωτρότσιου που είχα εγώ στην τάξη μου στην πρώτη γυμνασίου με 19,9.
Τρίτον, για τα κορίτσια επίσης, οι ρόλοι είναι ξεκάθαροι. ΝΟΣΟΚΟΜΑ Γιατί όχι; Να βοηθάς, στο σπίτι, στη δουλειά, πάντα εκεί, πάντα δίπλα, ακούραστη, μια αληθινή ηρωίδα στα μετόπισθεν.
Για τους μακεδονομάχους, ουδέν σχόλιο.
Και τέλος, για το παιδάκι το πάνω δεξιά που χαιρετάει ναζιστικά, τι να πω...
Ένα τεράστιο μπράβο στον διαφημιστή των στολών ΣΑΝΤΡΑ.
Που το σκέφτηκε ο άτιμος.
Με απογοήτευση, από αυτή την άθλια πόλη.
12:07 π.μ.
Τα παιδιά που αγαπούν τα στρατιωτάκια
τ' αλογάκια, και τα ξύλινα σπαθιά
βρυκολάκιασαν και βγήκαν στα σοκάκια
έλα μέσα, και μίλα πιο σιγά
κατηγορούσα και γω την πολη.Αλλά ποια πόλη δεν ειναι αθλια εφοσον εχεις περασει πανω απο 20 25 χρονια σ' αυτην ?Ξερεις καμία?Περα απ' αυτο αναρωτιεμαι...ποιος μας κραταει στις πολεις , στις δουλειες μας και γενικα σ' ολα τα πρεπει εκτος απο εμας τους ιδιους?Κανενας δεν μας απαγορευει την οποιαδηποτε φυγη προς οποιοδηποτε μερος.Αρα το δικο μας το κεφαλι αποφασιζει να παραμενει σε αθλιες πολεις.Αρα(δις) ειμαστε αξιοι της μοιρας μας.Κάπου εκει ερχεται η ποιηση.Και ο γκρεμος.