Αγαπητή μου Βαλεντίνη,
Πήρα το θάρρος να σας απευθύνω αυτό το γράμμα γιατί σας θαυμάζω απεριόριστα.
Διαβάζοντας για εσάς έμαθα ότι υπήρξατε δεινή αλεξιπτωτήστρια σε νεαρή ηλικία στην αερολέσχη της περιοχής σας και αυτό σας οδήγησε στο να γίνετε μια τόσο επιτυχημένη κοσμοναύτρια. Είσασταν επίσης και εργάτρια στο εργοστάσιο υφασμάτων και αυτό το προλεταριακό σας υπόβαθρο σας έκανε την πιο δυνατή υποψήφια για την πρώτη σας πτήση στο διάστημα.
Πετάξατε λοιπόν στις 16 Ιουνίου 1963 με τον Βοστόκ 6 έχοντας το κωδικό όνομα Τσάικα, δηλαδή γλάρος. Αν και κατά την διάρκεια της πτήσης σας, που κράτησε τρεις μέρες, νιώθατε ναυτία και ασφυκτιούσατε, καταφέρατε τελικά να γράψετε περισσότερες ώρες πτήσης από όλους μαζί τους Αμερικανούς αστροναύτες που είχαν ταξιδέψει στο διάστημα μέχρι τότε. Αυτό σας έκανε ηρωίδα στα μάτια των Ρώσων. Θαυμάσια! Βγάλατε και υπέροχες φωτογραφίες τον ορίζοντα και βοηθήσατε έτσι την επιστημονική έρευνα της ατμόσφαιρας.
Είναι κρίμα βέβαια που δεν ξαναπετάξατε ποτέ. Το αλεξίπτωτο άραγε το κόψατε; Βέβαια απολαμβάνατε τιμές στην πατρίδα σας, ο αστεροειδής 1671 πήρε το όνομα Τσάικα, και ένας κρατήρας στη σκοτεινή πλευρά της σελήνης πήρε το βαφτιστικό σας (προφανώς τους κρατήρες στη φωτεινή πλευρά τους φυλάνε για τους άνδρες συναδέλφους σας)
αλλά να...είναι κρίμα, θα το επαναλάβω,
επειδή στα εβδομηκοστά γενέθλια σας, όπου παραβρέθηκε και ο πρόεδρος Πούτιν, εξεδηλώσατε την επιθυμία να ταξιδέψετε μέχρι τον Άρη, ακόμη κι αν αυτό σήμαινε ότι δεν θα μπορούσατε να επιστρέψετε πίσω ποτέ.
Καλό σας ταξίδι
Με εκτίμηση
Σ.Μ
