Αγαπητή μου Βαλεντίνη,

Πήρα το θάρρος να σας απευθύνω αυτό το γράμμα γιατί σας θαυμάζω απεριόριστα.

Διαβάζοντας για εσάς έμαθα ότι υπήρξατε δεινή αλεξιπτωτήστρια σε νεαρή ηλικία στην αερολέσχη της περιοχής σας και αυτό σας οδήγησε στο να γίνετε μια τόσο επιτυχημένη κοσμοναύτρια. Είσασταν επίσης και εργάτρια στο εργοστάσιο υφασμάτων και αυτό το προλεταριακό σας υπόβαθρο σας έκανε την πιο δυνατή υποψήφια για την πρώτη σας πτήση στο διάστημα.

Πετάξατε λοιπόν στις 16 Ιουνίου 1963 με τον Βοστόκ 6 έχοντας το κωδικό όνομα Τσάικα, δηλαδή γλάρος. Αν και κατά την διάρκεια της πτήσης σας, που κράτησε τρεις μέρες, νιώθατε ναυτία και ασφυκτιούσατε, καταφέρατε τελικά να γράψετε περισσότερες ώρες πτήσης από όλους μαζί τους Αμερικανούς αστροναύτες που είχαν ταξιδέψει στο διάστημα μέχρι τότε. Αυτό σας έκανε ηρωίδα στα μάτια των Ρώσων. Θαυμάσια! Βγάλατε και υπέροχες φωτογραφίες τον ορίζοντα και βοηθήσατε έτσι την επιστημονική έρευνα της ατμόσφαιρας.

Είναι κρίμα βέβαια που δεν ξαναπετάξατε ποτέ. Το αλεξίπτωτο άραγε το κόψατε; Βέβαια απολαμβάνατε τιμές στην πατρίδα σας, ο αστεροειδής 1671 πήρε το όνομα Τσάικα, και ένας κρατήρας στη σκοτεινή πλευρά της σελήνης πήρε το βαφτιστικό σας (προφανώς τους κρατήρες στη φωτεινή πλευρά τους φυλάνε για τους άνδρες συναδέλφους σας)

αλλά να...είναι κρίμα, θα το επαναλάβω,

επειδή στα εβδομηκοστά γενέθλια σας, όπου παραβρέθηκε και ο πρόεδρος Πούτιν, εξεδηλώσατε την επιθυμία να ταξιδέψετε μέχρι τον Άρη, ακόμη κι αν αυτό σήμαινε ότι δεν θα μπορούσατε να επιστρέψετε πίσω ποτέ.

Καλό σας ταξίδι
Με εκτίμηση
Σ.Μ

Πέθανε στις 13 Απρίλη 2009 και στα 87 χρόνια ο Abel Paz στη Βαρκελώνη.

Με μια λιτή ανακοίνωση, στο Indymedia της Βαρκελώνης, έφτασε η είδηση του θανάτου του Abel Paz, αναρχικού αγωνιστή και ιστορικού συγγραφέα, που είχε την τύχη να ζήσει από κοντά και από τα μέσα την Ισπανική Επανάσταση και όλη την μετέπειτα πορεία του αναρχικού κινήματος και συγγραφέα ιστορικών βιβλίων, ανάμεσα σε άλλα της βιογραφίας του Buenaventura Durruti.

Στην Ελλάδα πολλοί είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν από κοντά, κατά την επίσκεψή του το 1996, και στη Βαρκελώνη, στο πάντα ανοιχτό σπίτι του στη Gracia.

Ο Abel Paz, το πραγματικό όνομα του οποίου ήταν Diego Camacho, γεννήθηκε στις 12 Αυγούστου του 1921 στην περιοχή της Almeria. Η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στη Βαρκελώνη το 1929.

Άρχισε να εργάζεται από το 1935 στην υφαντουργία και τότε έγινε μέλος της CNT.

Τον Ιούλη του 1936, με την έναρξη του Εμφυλίου Πολέμου και της Ισπανικής Επανάστασης, κατατάχθηκε στη Φάλαγγα “Ντουρούτι”. Πολέμησε, επίσης, στο μέτωπο της Αραγωνίας, ενώ ήταν παρών και στα γεγονότα της Βαρκελώνης τον Μάη του 1937.

Με την πτώση της Καταλωνίας, τον Γενάρη του 1939, κατέφυγε στην εξορία στη Γαλλία, όπου κρατήθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1940 πήρε μέρος στη γαλλικηή αντίσταση στους χιτλερικούς καθώς και στην αντίσταση στο καθεστώς Φράνκο από την πλευρά των ισπανών αναρχικών.

Αμετανόητα αναρχικός. “από τα γενοφάσκια του”, όπως του άρεσε να τονίζει, ανατρεπτικός και καυστικός, μέχρι πρόσφατα έδινε διαλέξεις και ήταν σε επαφή με όσους αγωνίζονται.
Έγραψε τα ακόλουθα βιβλία (οι τίτλοι εδώ σε αγγλική μετάφραση):

* Durruti in the Spanish Revolution. AK Press, 2006. ISBN 978-1-904859-50-5. Translated by Chuck W. Morse.
* Durruti: the people armed. Black Rose, 1976. ISBN 978-0-919618-74-9 (pbk.) ISBN 978-0-919618-73-2 (hbk.)
* The Iron Column. Kate Sharpley Library, 2006. ISBN 1-873605-04-8
* The Spanish civil war. Hazan, 1997. ISBN 978-2-85025-532-8 * La Barcelona Rebelde: Guía De Una Ciudad Silenciada Octaedro, 2003. ISBN 978-8-480636-28-5

Στην ελληνική γλώσσα:

* Ταξίδι στο Παρελθόν, εκδόσεις “Άλφα”, Ιούνης 1996
* Ντουρρούτι, Η Κοινωνική Επανάσταση στην Ισπανία Α’ Τόμος 1896-1933 και Β΄ Τόμος 1933-1936, εκδόσεις “Ελεύθερος Τύπος” 1978 και 1979 αντίστοιχα (αργότερα σε έναν τόμο).

Η θύμησή του θα είναι έμπνευση και νοσταλγία.

Καλό ταξίδι Abel Paz. Οι Έλληνες αναρχικοί σε ευχαριστούν για τις στιγμές, τα γραπτά και τις σκέψεις που τους χάρισες.

“Είμαι αναρχικός, και ο αναρχικός είναι ένας άνθρωπος με συνοχή (πνευματική ειρήνη, η ηρεμία, η εξοχή, να δουλεύεις το λιγότερο δυνατό, όσο είναι απαραίτητο για να μπορείς να ζεις, να απολαμβάνεις την ομορφιά, τον ήλιο. Να απολαμβάνεις τη ζωή με κεφαλαία, τώρα υπάρχει η ζωή με πεζά). Είναι το να έχεις μια προσωπική θεώρηση. Να εφαρμόζεις τις ιδέες σου στην καθημερινότητα στο μεγαλύτερο βαθμό, χωρίς να περιμένεις μέχρι να γίνει η επανάσταση. Αυτό μπορεί να το κάνει ο αναρχικός τώρα. Είναι μια φιλοσοφική θεώρηση, είναι μια κατάσταση πνεύματος, μια στάση ζωής. Πιστεύω πως αυτή η κοινωνία είναι πολύ άσχημα οργανωμένη, τόσο κοινωνικά όσο και πολιτικά και οικονομικά. Πρέπει να την αλλάξουμε εντελώς. Η αναρχία επικαλείται μια ζωή εντελώς διαφορετική. Με την αναρχία, προσπαθούμε να ζούμε αυτή την ουτοπία λίγο λίγο κάθε μέρα”.
Abel Paz