Πέρα από τοπωνύμιο περιοχής των Αθηνών, μια ιστορία μπορεί να χαρακτηρισθεί ως "κουκουβάουνα" αν εμπεριέχει τα παρακάτω χαρακτηριστικά:
α) Πρόκειται για μια ιστορία ή κάποιο περιστατικό που ο αφηγητής διηγείται για πρώτη φορά στη ζωή του ή για μια πρωτόλεια σκέψη που τη δεδομένη χρονική στιγμή ο αφηγητής νιώθει την ανάγκη να τη μοιραστεί με το κοινό του. Έτσι λοιπόν μέχρι να ξεκινήσει η διήγηση, αφηγητής και κοινό αγνοούν πλήρως αν η ιστορία θα είναι "κουκουβάουνα" ή όχι.
β) Για τον παραπάνω λόγο μια "κουκουβάουνα" είναι συνήθως προφορική.
γ) Οι "κουκουβάουνες" είναι ύπουλες. Στην αρχή συνήθως μοιάζουν με πολύ ενδιαφέρουσες ιστορίες. Ο ίδιος ο αφηγητής διακατέχεται από ενθουσιασμό και τον μεταδίδει στους ακροατές του. Αν αυτοί/ες είναι κάποιοι/ες που γνωρίζει χρόνια ίσως εκπλαγούν αναρωτούμενοι/ες γιατί άραγε ο φίλος τους τους έκρυβε τόσο καιρό αυτή την τόσο ενδιαφέρουσα ιστορία.
δ) Στατιστικά πριν από μια "κουκουβάουνα" μεσολαβεί ένα διάστημα σιωπής ή βαρεμάρα.
ε) Συνήθως μια "κουκουβάουνα" δεν έχει τέλος. Είτε γιατί αυτό δεν υπήρχε εξ' αρχής, είτε γιατί είναι αδύνατον να καταλήξει λογικά κάπου. Υπάρχουν βέβαια και οι περιπτώσεις που διακόπτεται απότομα από το μένος των ακροατών της.
ζ) Η αντίδραση των ακροατών είναι αυτή που καθορίζει μια ιστορία ως "κουκουβάουνα". Είναι οι ακροατές που θα αναφωνήσουν όλοι μαζί κάποια στιγμή "Ρε μαλάκα τι κουκουβάουνα είναι αυτή!" Ο αφηγητής σε αυτή την περίπτωση δεν έχει παρά να συμφωνήσει μαζί τους.
η) Η περίπτωση διακοπής από τον ίδιο τον αφηγητή της "κουκουβάουνας" πριν την ατυχή ή ελλειπή κατάληξη της μπορεί να σημειωθεί αν κάποιος/α από το κοινό αναφωνήσει στα μισά "Μμμ...κουκουβάουνα μου μυρίζεται." Είναι η μοναδική ευκαιρία του αφηγητή να σώσει την υπόληψη του.
θ) Ευτυχώς μια "κουκουβάουνα" μπορεί να είναι και πετυχημένη. Πρόκειται για την περίπτωση που η τέχνη της αυθόρμητης αφήγησης παράγει τελικά μια πάρα πολύ αστεία ιστορία.
ι) Για τον παραπάνω λόγο μπορεί μια "κουκουβάουνα" ακόμη και να μνημονεύεται από το κοινό της.
Και τώρα για πρώτη φορά θα προσπαθήσω να παραθέσω γραπτώς μια συντομότατη "κουκουβάουνα" (εμπίπτει στην κατηγορία αυθόρμητες σκέψεις που αδημονούν να εκφραστούν) για τις φίλες και τους φίλους που έχουν ανάγκη τα παραδείγματα.
Από τότε που φτιάχτηκαν τα τούνελ στην Καστανιά*, δηλαδή ολοκληρώθηκε η Εγνατία οδός, μπορείς πλέον να καταλάβεις σε ποιο σημείο της διαδρομής βρίσκεται κάποιος που ταξιδεύει από Θεσσαλονίκη προς Καστοριά. Γιατί άμα τον πάρεις τηλέφωνο στο κινητό του και δεν σου απαντήσει, τότε σίγουρα θα βρίσκεται στα τούνελ που είναι καμία δεκαριά και μακρινάρια και δεν έχει σήμα για αρκετή ώρα. Ενώ άμα τον πάρεις τηλέφωνο και σου απαντήσει αμέσως τότε θα βρίσκεται κάπου πριν ή μετά τα τούνελ.
* Για όσους/ες δεν γνωρίζουν, η Καστανία ήταν το ορεινό κομμάτι της διαδρομής μεταξύ Βέροιας και Κοζάνης και ταλαιπωρούσε τους οδηγούς λόγο στενότητας του δρόμου, στροφών, φορτηγών και κακοκαιρίας τον χειμώνα. Είχες όμως τη δυνατότητα περνώντας από κει να σταματήσεις για σουβλάκι στη Ζωοδόχο Πηγή, για ρυζόγαλο στη Γρα-γρου, να προσκυνήσεις στην Παναγία Σουμελά, να αγοράσεις CD με κλαρίνα, χαλβά Φαρσάλων και πατάτες Πολυμήλου. Δεν σου λείπει όλο αυτό το μπαχτιρντί τώρα που αναγκάζεσαι να ταξιδέψεις πάνω στην ψυχρή, ευθυτενή Εγνατία;
1:46 π.μ.
geia sou re storyteller!
kata(plhktiki), anekdihgiti istoria afti me tin kastania kai ta tounel....ts,ts,ts!
kai etsi, ma8ainoume ooooooloi mas kai mia nea lexoula....!(pragmatika, afto me tin koukouvaouna den to eixa mexri twra, ma pws to skeftikes vre atimi!)
kai, fysika, megeia to blogaki sou, kaloforeto, na to'xeis panta etsi symazemeno, opws to spiti mas!
ax re sygatoike, ME eleipses...fillllllaaaakia
vag